Language: Polish

Historie I wojny światowej ograniczają się najczęściej do poszczególnych, narodowych perspektyw. Wojna z lat 1914-1918, która kosztowała życie sporej części europejskiej populacji i na trwałe naznaczyła tych, którzy ją przetrwali, rzadko kiedy bywa wspólnie upamiętniana. Nadszedł czas, by to zmienić.

Europa nie żyje. Albo może: Niech żyje Europa? Są tacy, co uważają, że nadal grozi jej paraliż i rozpad, oraz ci, którzy wykorzystują choćby najmniejszy pozytywny sygnał, by z optymizmem ogłosić – nie po raz pierwszy – że kryzys może służyć Europie za punkt odbicia. Brakuje jednak głębszego poczucia historii, które pomogłoby zrozumieć obecny kryzys jako punkt zwrotny w procesie, który trwa już ponad 50 lat.

Wywiad z Isabella Lövin.

Wywiad z MEP Ulrike Lunacek.

Wywiad z Jan Phillip Albrecht.

W mijającej kadencji Europarlamentu Zieloni odgrywali istotną rolę w podnoszeniu świadomości dramatycznych społecznych konsekwencji polityki cięć i zaciskania pasa. Co udało się im osiągnąć? Rozmowa z Jean Lambert, europosłanką z Wielkiej Brytanii.

Jednym z głównym wniosków mijającej kadencji Parlamentu Europejskiego jest to, że skończyły się dni „łatwej polityki”.

Jeśli Europie zachodniej zależy na Polsce jako aktywnym uczestniku europejskiej społeczności, musi zacząć słuchać naszych historii – zarówno tej dominującej jak i tych spychanych dziś na ubocze.

Nasze pojmowanie wielkiej historii bierze się nie tylko z lektur, ale również rodzinnych historii. Rocznica wybuchu I wojny światowej daje nam okazję do refleksji na temat wojny, możliwości wybaczania oraz odpowiedzialności za teraźniejszość.

Nie jest tajemnicą, że potężny lobbing instytucji finansowych kształtuje regulacje przyjmowane na poziomie narodowym, europejskim i globalnym. Czy katastrofalny kryzys finansowy z 2007 r. zmienił ten stan rzeczy? Prawda jest taka, że stare instytucje nadal używają starych sztuczek. Jeżeli chcemy uniknąć powtórki kryzysu, musimy zmienić nasz sposób tworzenia polityki.